مطمئنم نمي داني که با اين حرفها خودت را چقدر کوچک کردي و خودت را يک بازيچه و سرگرمي در دست ديگران فرض كردي و حتي خودت هم نمي داني و باز نمي داني يك انساني چرا كه فقط مي گويي كه نمي خواهي ملعبه باشي در حالي كه هستي چون فكر مي كني وسيله هوس مرداني و به خودت مداوم مي گويي كه نيستي پس اگر نيستي ديگر لازم نيست بگويي نيستي . پس حس مي كني كه هستي كه مي گويي نيستي . چون اگر واقعا نبودي ديگر حتي در فكرت چنين حرفهايي نمي امد . پس هستي و خودت نمي داني كه هستي. يك چيزي مثل جهل مركب. اگرتوان درك كني گفته هايم را داشته باشي كه البته با اين هوشت بعيد مي دانم كه بفهمي من چه مي گويم.