بدین وسیله من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم و مسئولیتهای یک کودک هشت ساله را قبول میکنم.
می خواهم به یک ساندویچ فروشی بروم و فکر کنم که آنجا یک رستوران پنج ستاره است.
می خواهم فکر کنم شکلات از پول بهتر است، چون می توانم آن را بخورم!
می خواهم زیر یک درخت بزرگ بنشینم و با دوستانم بستنی بخورم.
می خواهم درون یک چاله آب بازی کنم و بادبادک خود را در هوا پرواز دهم.
می
خواهم به گذشته برگردم، وقتی همه چیز ساده بود، وقتی داشتم رنگها را، جدول
ضرب را و شعرهای کودکانه را یاد می گرفتم، وقتی نمی دانستم که چه چیزهایی
نمی دانم و هیچ اهمیتی هم نمی دادم.
می خواهم فکر کنم که دنیا چقدر زیباست و همه راستگو و خوب هستند.
می
خواهم دوباره به همان زندگی ساده خود برگردم، نمی خواهم زندگی من پر شود
از کوهی از مدارک اداری، خبرهای ناراحت کننده، صورتحساب، جریمه و ..
می خواهم به نیروی لبخند ایمان داشته باشم، به یک کلمه محبت آمیز، به عدالت، به صلح، به فرشتگان، به باران، و به ...
می خوام یک دنیا شادی رو با رینگ گرفتن پشت یک سطل ماست خالی با اهل خونه قسمت بکنم ...
می خواهم … می خواهم که از پیچیدگیهای دنیا بی خبر باشم.
می خوام با یک شلوار آبی سوار بر دوچرخه آلبابویی تا جون دارم پا بزنم
می خوام توی بالکن خونه قدیمی بخوابم ... تا وقت بارون با سماجت سرم رو زیر پتو ببرم یا دم صبح با برق گرم آفتاب بیدار بشم ...
می خوام ...
این دسته چک من، کلید ماشین، کارت اعتباری و بقیه مدارک، مال شما.
من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم.
نوشته شده توسط مهرزاد گورکانی در یکشنبه 87/1/18 و ساعت 1:57 عصر
نظرات دیگران()
