به گزارش روزنامه تایمز لندن، استوار رابرت ایلیس که 56 سال دارد طی
ماههای ژانویه 2004 تا آگوست 2005 وظیفه مراقبت پزشکی از صدام را بر عهده
داشته‌است. آنگونه که الیس می‌گوید صدام و سایر مقامات ارشد رژیم عراق در
«کراپر»، یک کمپ متعلق به نیروهای ویژه ارتش آمریکا در نزدیکی بغداد
نگه‌داری می‌شده‌اند.
به
گفته الیس مقامات ارتش آمریکا به وی و سایر تیم پزشکی صدام همواره تاکید
می‌کردند که وی هرگز نباید بمیرد و آنان باید تمام کارهایی که برای زنده
نگه داشتن وی لازم است را مرتبا به انجام برسانند.
الیس می‌گوید:
«صدام روزانه دهها صفحه مطلب می‌نوشت و به نظر می رسید که نویسنده
چیره‌دستی است. همواره از خاطرات شیرین گذشته‌اش سخن می‌گفت، از کودکی
فرزندانش و از داستان‌هایی که هنگام خواب برای آنان تعریف کرده‌بود. وقتی
که اجازه یافت روزانه چند دقیقه برای هواخوری از سلولش خارج شود
باقی‌مانده غذایش را همراه خود می‌آورد و به پرندگان می‌داد. به آبیاری
علف‌ها علاقه خاصی داشت و همواره می‌گفت که در جوانی یک کشاورز بوده و
هیچگاه فراموش نکرده که از کجا آمده است».
به گفته این پرستار ارتش آمریکا صدام اما اکثر اوقات از رفتار زندانبانان خود شکایت کرده و به جروبحث با آنان می‌پرداخت.
رابرت
اینک در یک بیمارستان نظامی ارتش در میسوری کار می کند و می‌گوید که هیچ
خاطره بدی از صدام ندارد:«هیچگاه بی‌احترامی نمی‌کرد و هیچ چیز نامعقولی
در رفتارش وجود نداشت. روزی که می‌خواستم به آمریکا برگردم مرا محکم در
آغوش گرفت و برایم آرزوی موفقیت کرد».
نوشته شده توسط مهرزاد گورکانی در چهارشنبه 87/1/21 و ساعت 2:44 عصر
نظرات دیگران()
